Letitia woont en werkt in Zuid-Afrika waar ze projecten van Rode Kruis-Vlaanderen opvolgt in de regio rond het verbeteren van de kwaliteit van eerste hulp.
Als coördinator Eerste Hulp voor zes landen in zuidelijk Afrika bezocht ik vier van deze landen in maart en april. Al heb ik veel gereisd in mijn leven, toch vind ik elke keer weer spannend.
Ieder land heeft zijn eigen bijzonderheden… Zo zag ik toen ik boven Swaziland vloog dat de huizen als legoblokjes leken uitgestrooid over het heuvellandschap. De meeste huizen hebben er inderdaad platte daken. In Zimbabwe was ik verrast door de brede straten in de hoofdstad Harare en vertelde men dat de oprichter van het land, Cecile Rhodes, graag wilde dat een trekwagen met zes ossen kon omkeren op de weg toen deze in de negentiende eeuw werden aangelegd. De hoofdstad Lusaka van Zambia lijkt op een uitgebreid dorp en Botswana is uitgestrekt met heel weinig bevolking.
Aan het werk met een eerstehulpinstructeur in Swaziland
Maar veel tijd om de landen te leren kennen, had ik niet. Daarvoor was ik druk in de weer om de eerstehulpwerking van onze zusterverenigingen in kaart te brengen. Via 125 vragen probeerde ik telkens een beeld te krijgen van de stand van zaken. Zo weet ik wat er al goed loopt en waar er binnen het project nog aan gewerkt moet worden.
Het doel is om de Rode Kruisverenigingen in het project te ondersteunen in het verbeteren van hun eerstehulpopleidingen en preventie voor ziektes. Niet alleen de kwaliteit van de trainingen voor vrijwilligers moet omhoog, ook de opleidingen Bedrijfseerstehulp voor bedrijven, politie en andere instanties moet beter.
Workshop met lesgevers eerste hulp
Op dit moment geven de nationale Rode Kruisverenigingen al opleidingen, al zijn die soms wat verouderd of hebben de trainers nood aan bijscholingen. Rode Kruis-Vlaanderen ondersteunt hen met nieuwe modules die evidence-based zijn, wat betekent dat ze wetenschappelijk verantwoord zijn en aangepast aan de context van het land.
Via de trainingen bedrijfseerstehulp kan het Rode Kruis inkomsten werven, die het terug investeert in de eigen werking. Zo kan een nationale Rode Kruisvereniging zijn zelfstandigheid verhogen.
Overleg met de financiële manager in Botswana.
Naast de waslijst vragen die ik mijn collega’s voorschotelde, stelden we een plan van aanpak op, maakten we afspraken rond het budget en maakten we een risicoanalyse.
Met een bezoek aan vier landen in vier weken tijd heb ik veel indrukken gekregen. Nu is het tijd om die indrukken en alle informatie te verwerken en plannen te maken voor verdere invulling van de activiteiten.
Wordt vervolgd!
Rode Kruis-Vlaanderen gaat internationaal 