Terugblik op een Nepalees avontuur

Jeugd Rode Kruisvrijwilligers Lisa en Schaney blikken terug op hun ervaring in Nepal

Kunstprojecten van Jeugd Rode Kruis

Als afsluiting op ons geweldig avontuur willen we nog graag laten weten dat we heel veel hebben bijgeleerd op verschillende vlakken. Zo weten we nu dat Jeugd Rode Kruis in Nepal georganiseerd wordt vanuit de scholen en dat zij inspelen op de noden van het land zoals het WASH-project, Rain-harvesting system … Daarnaast zet Jeugd Rode Kruis Nepal ook heel hard in op kunstprojecten. Dat zijn wedstrijden (zingen, tekenen, poëzie …) waarbij leden van Jeugd Rode Kruis rond een Rode Kruisthema tegen elkaar strijden. Deze wedstrijden zijn belangrijk omdat er geen onderscheid gemaakt worden tussen de verschillende kasten en tijdens deze wedstrijden alle kinderen gelijk zijn. Daarnaast leren deelnemers van deze activiteiten het Rode Kruis beter kennen. Wist je trouwens dat alle Jeugd Rode Kruisledenleden van jong tot oud de zeven fundamentele beginselen perfect kunnen opsommen? Hier kunnen we in Vlaanderen nog iets van leren.

Cultuur opsnuiven
Naast al de nieuwe Jeugd Rode Kruisactiviteiten die we in Nepal hebben leren kennen, konden we ook genieten van wat cultuur en ontspanning. Zo kregen we de kans om in Lumbini de geboorteplaats van Buddha te bezoeken en hebben we meteen ook leren bidden naar Buddha. Daarnaast hebben we van de unieke kans genoten om in Chitwan een olifantentocht te maken. Nadien maakten we ook even de tijd om de kleine babyolifantjes te bezoeken in het breedingcentrum, en konden we zelfs even met hen spelen.
We hebben ongelooflijk veel bijgeleerd door deze reis en we kunnen niet wachten om binnenkort al onze ervaringen met jullie te delen. Misschien zien we jullie al tijdens onze workshop op de Startdag. Iedereen is meer dan welkom!

Eerste hulpvrijwilligers Ann en Lara blikken terug op hun ervaring in Nepal

Mount Everest zien: check!

Naast al de fantastische Rode Kruisactiviteiten die wij mochten ervaren als vrijwilligers, ontdekten we ook de prachtige Nepalese cultuur. Op onze derde dag bezochten we de Heritage sites van Bhaktapur. Eén van de bezienswaardigheden van UNESCO. De Nepalezen omschrijven het als een levend erfgoed. Helaas waren er nog veel sporen van de aardbeving te zien.

De weergoden waren ons gunstig gezind want doorheen onze tweede dag in Pokhara (de vijfde dag in Nepal) kregen we DE Mount Everest te zien. Aangezien het regenseizoen was, was de kans miniem dat we hem zouden zien. We hadden dus enorm veel geluk.

Naast deze twee unieke momenten, kregen wij de eer om een cultureel programma in Dhikurpokhari mee te maken. Er werd gezongen, gedanst en er werd zelfs een simulatie van een Nepalees huwelijk gedemonstreerd. We kregen de eer om bij de Rode Kruis delegatie te zitten. Hiervan maakte de dankbare president van dat district ook deel uit.

Eerste hulp na de zware aardbeving
Als laatste district hebben we het Gorkha district bezocht waar het Rode Kruis consortium van België – Nederland en Duitsland BBS (build back safer ) trainingen organiseert.
Onze enthousiaste gidsen waren ditmaal Krishna Prasad Pandey, een ingenieur van het Nepalese Rode Kruis en Betisa, shelter afgevaardigde Nepal voor het Belgische Rode Kruis en het Duitse Rode Kruis.
Doel van de training is om de Nepalese bevolking een nieuwe techniek van bouwen aan te leren waarbij ze met een minimum aan materiaal en op een korte tijd een stevig huis kunnen bouwen dat aardbeving bestendig is.
Opnieuw werden we feestelijk ontvangen en mochten we de diploma’s uitreiken aan alle geslaagde deelnemers.
De inhoud van deze trainingen kan je hier terugvinden.

Wij vonden het een unieke ervaring om nooit te vergeten! Wij zijn ontzettend dankbaar dat we deel mochten uitmaken van dit partnerschap.
We hebben heel wat beleefd en bijgeleerd en kijken er naar uit dit te delen met andere vrijwilligers van Rode Kruis-Vlaanderen.

 

 

Eerstehulplessen voor verkeerspolitie en taxichauffeurs

Ann, Lara, Schaney, Lisa en Sofie zijn momenteel in Nepal in het kader van het geïntegreerd partnerschap tussen Rode Kruis-Vlaanderen en het Nepalese Rode Kruis.

We (Lara en Ann) volgden in Nepal verschillende eerstehulplessen.

• Een FARS training (first aid road safety training) voor chauffeurs gaat momenteel door van 16-19 juli 2016 in het Pokhara district.
• Een bijscholingscursus. Bijscholing in Nepal gebeurt om de 3 jaar.

Hieronder geven we graag enkele bevindingen mee van de FARS training.

Veel begeleiding, veel tests

De les voor een 20-tal cursisten wordt begeleid door 5 lesgevers. Onder de cursisten zijn voornamelijk verkeerspolitie en taxichauffeurs.
De opbouw van de lessen is vrij gelijkaardig aan hoe wij het kennen. Opvallend is wel dat de cursisten op voorhand een test afleggen om hun parate kennis te beoordelen. Ze waren hier een hele tijd zoet mee. Aan het einde van de lessenreeks leggen de cursisten opnieuw een test af, dan is zowel theoretische test als een praktijktest.

Reanimeren: zo doen ze het in Nepal

Tijdens de les rond reanimatie viel het ons op dat het materiaal van Rode Kruis-Vlaanderen heel goed wordt gebruikt. Zowel de reapoppen volwassenen (Anne) als de babypoppen worden goed ingezet. Mondmaskers gebruikt ze niet, omdat ze te kostelijk zijn, maar dat wordt handig opgelost door een kompres op de mond te leggen. Ook AED toestellen kwamen er niet aan te pas, alweer door onvoldoende budget.

Ook opmerkelijk zijn een aantal verschillen met onze eerstehulptechnieken. Zo controleren ze in Nepal het bewustzijn door te klappen naast het gezicht van het slachtoffer. En ook de plaatsbepaling voor de handen bij hartmassage is anders. Terwijl wij onze handen op het midden van de borstkas van het slachtoffer plaatsen, zal men in Nepal de ribbenboog volgen met de wijs-en middelvinger om zo de juiste positie van de handen te bepalen.

Na een uitgebreide toelichting, zowel met een filmpje als door een van de lesgevers, gingen de cursisten zelf aan de slag. Dat deden ze in groepjes van 5 cursisten, en om de beurt oefenden er twee met een trainer.

Rode Kruisprojecten ontdekken in Nepal

Ann, Lara, Schaney, Lisa en Sofie zijn momenteel in Nepal in het kader van het geïntegreerd partnerschap tussen Rode Kruis-Vlaanderen en het Nepalese Rode Kruis.

We bezochten vandaag 2 opvallende projecten van het Nepalese Rode Kruis, die we graag met jullie delen.

De betekenis van een stoplicht aanleren tijdens een project rond verkeersveiligheid
In ons vorige blogbericht las je al dat het verkeer zeer chaotisch verloopt in Nepal. Om het aantal verkeersslachtoffers te verminderen, werd het Road Safety programma in het leven geroepen. We observeerden enkele activiteiten hierrond  in het district Bhaktapur.

Eerst ontmoetten we enkele vrijwilligers die opgeleid zijn om op straat voetgangers te helpen bij het oversteken. De vrijwilligers leren hen ook de betekenis van een groen en rood licht voor voetgangers. Daarnaast spreken ze bestuurders van auto’s aan om hun gordel te dragen en bestuurders van bromfietsen om hun helm vast te maken.

Nadien bezochten we een legerschool. Daar volgden kinderen van 11 à 12 jaar een les over verkeersveiligheid. Hiervoor is er een goede samenwerking tussen het Rode Kruis en de verkeerspolitie. Politieagenten worden door het Rode Kruis opgeleid om deze lessen te geven. De les die we volgden was echt op maat van jonge kinderen en werd geanimeerd met verschillende foto’s en filmpjes.

Handen wassen met proper water
Het tweede project dat we bezochten heeft te maken met het de Youth Red Cross-circle van de oudste hogeschool van Nepal. De school vangt regenwater op en zuivert het, om het nadien te gebruiken voor de toiletten en wasbakken in de school. De overschot van het opgevangen water verzamelen ze in een pond. In het midden van deze pond zitten planten die het water nog eens extra zuiveren. Zulke projecten zijn belangrijk voor de Nepalese bevolking, omdat er niet altijd zuiver water ter beschikking is.

Om af te sluiten maakten we in een andere school meteen goed gebruik van het gezuiverde water. Een aantal schoolkinderen gaven ons een demonstratie over handen wassen. Deze kinderen vonden het geweldig dat we samen met hen onze handen hebben gewassen en bedankten ons met een lied.

 

 

 

Onze eerste kennismaking met Nepal

We zijn goed aangekomen!

Na een reis van 24 uur bracht een taxi ons naar ons hotel. Dat werd meteen een spannende trip, want het verkeer in Nepal is heel chaotisch. Na een paar uurtjes rust op onze kamer begonnen we de uitwisseling met een security briefing. Zo zijn we op de hoogte van de eventuele gevaren die op ons pad kunnen komen. We leerden er bijvoorbeeld dat er tot op de dag van vandaag nog steeds naschokken te voelen zijn van de aardbeving. Daarom is het aangeraden om steeds een fluitje op zak te hebben, zo kan je snel laten weten als je ergens in gevaar bent.

Kennismaken met Nepal: gebedsvlaggetjes en stroomonderbrekingen

Tijdens deze briefing viel de stroom opeens uit. Voor Nepalezen is dat blijkbaar de normaalste zaak van de wereld, maar voor ons toch wat ongewoon en onverwacht.
In de namiddag brachten we een bezoekje aan de Swayanbhunath stupa. Bovenop deze Boeddhistische tempel hadden we een prachtig uitzicht over Kathmandu en maakten we voor het eerst kennis met de prachtige felgekleurde gebedsvlaggetjes.

Respect en aanzien in ruil voor je gift

Tijdens ons bezoek aan de hoofdzetel van het Nepalese Rode Kruis, op dinsdag 12 juli, ontdekten we onmiddellijk al wat gelijkenissen en verschillen met de werking van Rode Kruis-Vlaanderen. Zo valt bijvoorbeeld de structuur van de werking van het Nepalese Rode Kruis zeker te vergelijken met die van Rode Kruis-Vlaanderen. Opvallend was dat de cursussen voor kinderen georganiseerd worden door het First Aid Department en niet door Junior/Youth Red Cross. Een ander verschil is dat het Nepalese Rode Kruis een onderscheid maakt tussen leden (members) en vrijwilligers (volunteers). Je bent lid van het Nepalese Rode Kruis als je hen bijvoorbeeld een stuk land of gebouw schenkt. In ruil daarvoor krijg je respect en een goed aanzien in de maatschappij. Een vrijwilliger daarentegen is iemand die zijn diensten aanbiedt aan het Rode Kruis. Een laatste opvallend verschil dat we opmerkten is dat de ziekenwagens in Nepal geen vast noodnummer hebben en dat het heel lang kan duren vooraleer deze bij jou ter plaatse zijn. Dat heeft veel te maken met het chaotische verkeer en de geografie van het land.

Aan tafel met de ereconsul van Nepal

Woensdag 22 juni, 18 dagen voor het vertrek. Ter voorbereiding van onze trip hebben we vandaag afgesproken met Roger De Groen, ereconsul van Nepal. Samen met Lea Goris, de voorzitster van Rode Kruis-Grimbergen, schoven we gezellig rond de tafel voor een interessant en leerrijk gesprek in zijn thuisgemeente Grimbergen.

Roger De Groen deed doorheen de jaren heel wat ervaring op in Nepal. Hij is dus de uitgelezen persoon om ons wat tips en weetjes mee te geven voor ons vertrek. Wisten jullie bijvoorbeeld dat slurpen tijdens het eten normaal is in Nepal? Wij dankzij zijn deskundige toelichting wel.

We kunnen niet wachten om jullie vanuit Nepal op de hoogte te houden over de vele leerrijke ervaringen die we daar zelf zullen opdoen. We voelen ons nu nog gemotiveerder om met z’n allen te vertrekken op dit geweldig avontuur!

 

Nog 26 keer slapen

Het Nepalese Rode Kruis ontdekken

Op 10 juli om 7u30 zwaaien we vanuit het vliegtuig naar het kleine België onder ons en beginnen we samen aan ons groot avontuur. ‘Wij’, dat zijn Ann, Lara, Schaney, Lisa en Sofie. Samen gaan we voor twaalf dagen naar het verre Nepal om daar met z’n allen te ontdekken hoe de werking van het Rode Kruis in Nepal juist in mekaar zit. Terwijl we genieten van de mooie natuur en brede nieuwe cultuur die Nepal ons ongetwijfeld te bieden heeft, gaan Ann en Lara op zoek naar hoe de vrijwilligers in Nepal omgaan met het geven van “Vorming”. Wat houdt dit juist in en welke methodieken en middelen hebben ze in Nepal ter hun beschikking? Schaney en Lisa gaan dan weer op een speelse manier op zoek naar de betekenis van Jeugd Rode Kruis in Nepal. Is dit te vergelijken met de werking hier in Vlaanderen of pakken zij het er ginder helemaal anders aan?

Ann, Lara, Schaney, Lisa en Sofie: even voorstellen

Ann Ruelens: “Ik ben 47 jaar en heb een loopbaancombinatie van marketing en administratie. Omschrijf me gerust als een ideeënfontein en administratieve duizendpoot. Naast het werk geniet ik thuis van mijn 3 prachtige kinderen van 16, 14 en 12 jaar oud. In mijn vrijde tijd zet ik mij al 12 jaar in voor het Rode Kruis en ben ik verantwoordelijke voor Vorming binnen mijn afdeling Destelbergen. Als ik nadien nog wat tijd over heb, geniet ik van sporten en meer bepaald van lopen en tennis. Ik kijk ernaar uit om naar Nepal te gaan om te ontdekken wat we van elkaar kunnen leren.”
Lara Timmermans: “Ik ben 26 jaar en ben laatstejaars studente binnen de opleiding logopedie in Gent. In het kader van deze opleiding heb ik er net een interessante stage opzitten in Suriname. Binnen het Rode Kruis ben ik actief binnen de hulpdienst en als ongevallensimulant binnen Vorming. Ik kan niet wachten om aan ons avontuur te beginnen omdat ik heel graag wil ontdekken hoe de werking van het Nepalese Rode Kruis in elkaar zit. Ik ben ook heel benieuwd ben om een nieuwe cultuur te leren kennen.”
Schaney Janssens: “ Ik vier mijn 20ste verjaardag in Nepal dit jaar. Al sinds mijn zesde ben ik actief bij Jeugd Rode Kruis, eerst als deelnemer, ondertussen als jeugdleider in de afdeling Boechout-Vremde. Het grootste deel van mijn vrije tijd gaat naar Jeugd Rode Kruis. Op school studeer ik voor kleuterjuf. ”
Lisa Debontridder: “Ik ben 24 jaar en werk als verpleegkundige op de dienst spoedgevallen. Binnen het Rode Kruis ben ik actief binnen de hulpdienst, als ongevallensimulant en als verantwoordelijke van het Jeugd Rode Kruis van mijn afdeling, Grimbergen. Daarnaast ben ik ook Provinciaal Teamlid van Jeugd Rode Kruis Vlaams-Brabant. Als ik na dit alles nog wat tijd over heb, kan je mij terugvinden bij mijn vrienden of lees ik graag een goed boek.”
Sofie Luyckx: “Ik ben Sofie Luyckx, werkzaam als stafmedewerker vrijwilligerswerking voor de diensten Zorg en & Internationale Samenwerking van Rode Kruis-Vlaanderen. Als stafmedewerker voor Internationale Samenwerking ondersteun ik het geïntegreerd partnerschap met Nepal en begeleid ik deze uitwisse-ling van de vier Rode Kruisvrijwilligers naar Nepal. Tijdens de uitwisseling zal ik de vrijwilligers (zowel de Vlaamse als de Nepalese) stimuleren om in de diepte uit te wisselen over elkaars werking. Samen gaan we op zoek naar toekomstige samenwerkingsmogelijkheden. Ik kijk er naar uit om van deze uitwisseling een boeiende en leerrijke trip te maken.”

Volg onze verhalen

Ben jij ook zo benieuwd naar wat wij allemaal zullen beleven en welke ervaringen wij gaan opdoen tijdens dit avontuur? Houd dan zeker deze blog in het oog tijdens ons verblijf. Via meer nieuws en leuke posts kan je meegenieten van de talrijke ervaringen die wij ginder mogen opdoen.

Elk gezin een toilet

Hans Maesen is afgevaardigde van Rode Kruis-Vlaanderen in Nepal

Patti Ram Chaudhary is een Nepalees timmerman. Hij heeft een vrouw en drie kinderen. Zijn vrouw is helaas verlamd na een hersenbloeding. Voor de ziekte van zijn vrouw ging Patti Ram vaak voor langere periodes werken in India. Dat kan hij nu niet meer, want hij moet ook zorgen voor zijn vrouw en kinderen.

Patti Ram woont in de gemeente Belauri in het Nepalese District Kanchanpur. In dit district ondersteunt Rode Kruis-Vlaanderen het Nepalese Rode Kruis. Het project beoogt het verbeteren van de toegang tot water en sanitaire voorzieningen. Het district wil, mede dankzij onze ondersteuning, volledig ‘vrij van open defecatie’ worden. Met andere woorden: elk gezin een toilet. Dat is niet evident. Bij aanvang van het project had slechts 24% van de gezinnen een toilet. Ontlasting in open lucht, in combinatie met een gebrekkige hygiëne, brengen regelmatige uitbraken van diarree met zich mee.

De vrijwilligers van het Rode Kruis zetten acties op om de bevolking bewust te maken van de nood aan betere sanitatie en hygiëne. De mensen moeten bewust en gemotiveerd worden om zelf een toilet te bouwen en te gebruiken. Enkel de allerarmsten, zoals Patti Ram, krijgen materiële ondersteuning in de vorm van een zak cement, een toiletpot en een verluchtingspijp voor de septische put. Sinds begin 2016 gebruikt het hele gezin van Patti Ram reeds het toilet van zijn buren. Ondertussen is hij ook begonnen met het bouwen van zijn eigen toilet. Op het moment dat ik dit gezin bezocht, liet Patti Ram ons de put zien die hij al gegraven had.